Echte liefde
Mijn dochter en haar vriend hebben samen een huis gekocht. Samen de toekomst in. Ik ben een trotse en blije moeder.
Toch, ik kan het niet laten, moet ik aan ze vertellen wat ik heb meegemaakt met Aagje.
+0385 verschijnt in mijn beeldscherm. Kroatië. Nog voor ik mijn naam heb kunnen zeggen hoor ik: “Sarah met Aagje, Klaas is overleden”. Wat een schrik en ongeloof. Aagje die met Klaas bijna 20 jaar zo gelukkig was.
Aagje die die na een heel diep dal “ haar” Klaas tegenkwam. De huur van haar woning opzei, bij hem introk en waar de deur altijd openstond. De geweldige klik met de kinderen van Klaas was zo bijzonder. Ze noemde haar zelfs soms mama. En hun kinderen noemde haar oma Klaas.
Aagje was, na 40 jaar werkzaam te zijn geweest in de zorg, gestopt met werken. En Klaas had, middels een prima regeling vanuit zijn werk, zijn pensioen “naar voren kunnen trekken”. Ze kochten van hun spaargeld een camper en ontdekte de mooiste plekjes in- en buiten Nederland.
En nu is haar Klaas er plotseling niet meer.
Aagje besluit om eerder dan Klaas naar Nederland terug te vliegen. Het kan nog wel even duren voordat Klaas wordt overgebracht. Ze wil graag in Nederland zijn als hij aankomt. Na haar geholpen te hebben met informatie over het overlijden van Klaas in het buitenland en wat ze kan doen spreken we af wanneer ik bij haar kom.
Op de dag dat wij elkaar zien zijn ook Klaas zijn kinderen aanwezig. Verdriet en ongeloof alom. Hoe heeft dit kunnen gebeuren. Hij was zo gezond als een vis. Ze willen dat er alvast dingen voor de uitvaart besproken en geregeld worden. Aagje verdwijnt een beetje naar de achtergrond. Als de meest belangrijke dingen besproken zijn vertrekken de kinderen. Het valt mij op dat Aagje amper gedag gezegd wordt. Fijn om dan 1 op 1 met haar te zijn
Ze vertelt mij dat er nooit een geregistreerd partnerschap, samenlevingscontract of testament is opgemaakt tussen haar en Klaas. Hij heeft altijd gezegd dat het goed komt. Zij zich geen zorgen hoefde te maken. Zijn kinderen ook voor haar zouden zorgen. Ze was en is er van overtuigd dat dit zo is.
Anderhalve week later is de uitvaart van Klaas.
Twee weken na de uitvaart krijgt Aagje de mededeling van Klaas zijn kinderen dat zij het huis moet verlaten. Het gaat de verkoop in. Ze mag haar koffer letterlijk pakken voor kleding en wat persoonlijke spulletjes. Ook van de camper, die intussen in Nederland is aangekomen, moet zij afscheid nemen. 20 jaar lief en leed gedeeld met dit gezin. En daar staat ze. Op straat.
Mijn dochter en haar vriend hebben met aandacht naar dit verhaal geluisterd. “We gaan het goed regelen hoor!”. Daar hebben we al een afspraak voor gemaakt. Zij stellen binnenkort een samenlevingscontract met testament op. Wat een geruststelling voor moeders. Wijze kinderen. Aagje en Klaas hadden het niet echt slim aangepakt.
En met Aagje? Na weer een diep dal heeft ze haar vroegere werk weer opgepakt, een huurhuis gevonden en heel veel geleerd over echte liefde.
*Aagje en Klaas zijn fictieve namen en ‘Aagje’ heeft toestemming gegeven om haar verhaal te gebruiken
